Wie schrijft die blijft en heeft never a dull moment
En dan staat de drukke decembermaand alweer pal voor de deur als ik dit schrijf. Terwijl ik dit schrijf heb ik duidelijk een factuurdagje en misschien wordt het wel een factuurweekendje, altijd een verrassing. Gisterenavond was namelijk alweer de derde voorstelling in een serie van vier, van 'onze' theatergroep NAH-ja! En ook al speel ik niet meer mee, ik ben er wel steeds bij als gastvrouw, te fijn om erbij te zijn vanaf de zijlijn, ik wil hen nog niet helemaal loslaten. Hoe dat in de toekomst gaat zijn, daar durf ik nog geen uitspraken over te doen, want de combinatie van NAH, gezin en werk is al pittig genoeg zonder al mijn interesses.
En wat een opluchting en enorme blijdschap! Afgelopen week heb ik een vast contract gekregen op mijn reïntegratieplek! Serieus, als jullie mij nu live zouden zien, dan zou je echt een hele brede smile van oor tot oor zien! Of dat niet al reden genoeg is voor een feestje, wat ik niet ga vieren, want feestjes zijn te druk, heb ik nog meer goed nieuws.
Lange tijd ben ik bezig geweest met het afronden van twee boekjes die ik schreef over het Hersenztraject wat ik gevolgd heb. Het schrijven was best een klus maar viel nog mee in vergelijking met het corrigeren en alles wat bij het afronden hoort. Dus dolblij en ook wel trots toen ik ze in het echt en af in mijn handen had. Twee tegelijk nog wel ook ja. Het ene boekje is een dagboek van het Hersenztraject zelf en het tweede boekje is een verzameling van alle strategieën bij Hersenz opgedaan. Het dagboek schreef ik eigenlijk voor mezelf en het Spiekboekje met strategieën voor mijn groepsgenoten zodat ze met NAH zelfs geen excuus zouden hebben om het geleerde niet toe te passen.
Disclaimer: mochten mensen 'gebruik' willen maken van hun NAH, dan leg je het Spiekboekje uiteraard ergens ver weg en door je NAH vergeet je dan waar en dus ook wat erin staat. En hieruit kan de lezer van dit blog al filteren dat de boekjes uiteindelijk zo geschreven zijn, dat ook anderen er wellicht iets aan kunnen hebben. Voor degenen die dit blog lezen: heb je zelf NAH, ben je een naaste, een professional in de NAH-sector of wie dan ook baat kan hebben bij de overweging om wel of niet Hersenz te gaan volgen of adviseren, dan zijn ze dus wellicht interessant. Ze zijn puur geschreven uit eigen motivatie en enthousiasme over het Hersenztraject.
Dan nog tot slot: met NAH voel ik me serieus regelmatig een muts. Zelfs simpele dingen kunnen helemaal de mist in gaan bij mij, en mede-NAH-ers herkennen dit ongetwijfeld. Maar mijn creativiteit blijft onverminderd stromen. En aangezien mijn werkplek een textieldrukkerij is heb ik ook kleding met mijn quotes, waaronder deze muts en sweater. Ik heb geen echte voorraad en business omdat ik gewoonweg niet weet waar ik de energie vandaan moet halen om dat allemaal te managen. Dus af en toe een kleine oplage als de energie het toelaat. Gewoon omdat het te leuk is om niet te doen.
En of het al niet druk genoeg is in dat hoofd, zit er ook al een tijd een kinderboek over hersenletsel te pushen om in de wereld gezet te worden. Het verhaal was weer zo ontstaan, maar dan heb je nog geen boek. De tekst staat op papier en de illustraties zitten in mijn brein, maar daar blijft het helaas voorlopig bij. Het ontbreekt mij gewoonweg ook aan kennis over digitalisering van papieren illustraties naar digitaal bruikbare bestanden. Dus mocht er iemand zijn in Eindhoven met NAH die denkt daar wel energie en kennis van te hebben, dan trek de stoute schoen aan en meld je zou ik zeggen, want samen kom je verder dan alleen. Niet alleen voor het kinderboek, maar ook voor mijn textielprintplannen zijn digitale bestanden nodig, Vectorbestanden bijvoorbeeld en daar heb ik mij echt in verdiept, maar de medecursisten waren al klaar met een opdracht als ik mijn hoofd nog steeds brak over de eerste stap. Ieder zijn talent zullen we maar zeggen. Houd ik me bij de conceptontwikkeling en het schrijven, kan de ander zijn digitale skills op creatief vlak uitleven. Lijkt mij een ideale combi.
Dan gun ik nu mijn brein weer even rust want het is te merken dat ik een factuurdagje heb, ik betaal de rekening voor gisteren uit in hoofdpijn onder andere. Dus genoeg schermwerk weer verricht, de visuele prikkels even dempen door de ogen rust te gunnen.
Het huishouden roept vanaf de achtergrond ook, maar dat negeer ik steeds vaker nu ik werk. Mijn allereerste quote over NAH was ooit: mijn energie kan mijn enthousiasme niet bijhouden. Dat is zo waar, maar dat geldt vooral voor mijn creatieve plannen. Over het huishouden ben ik sowieso niet bijster enthousiast! De karige energie besteed ik liever aan het tot leven brengen van mijn creatieve hersenspinsels.
Rest mij ook jullie een rustig weekend te wensen en tot een volgende keer!