Ik moet plannen, veel plannen, voor mijn gevoel. Ja, soms ook bezoeken. Dit plannen privé was ik niet gewend. Ik was meer van de spontane acties... En mensen wisten mij te vinden voor die spontane acties. Concerten, films, weekeindje weg, prima. Nu moet ik op een andere manier plannen, omdat ik al gauw mijn geest en mijn lichaam kan belasten. Het is een hele aanpassing geweest, met letterlijk vallen en opstaan. Rust is een activiteit bij mij in de agenda. Maar rust kan op verschillende manieren... nooit geweten... Daarnaast moet je per activiteit inschatten wat het met je doet. En soms weet je het niet. Maar al ervarend leer ik.
Ik woonde in de stad Eindhoven. Tegen het centrum aan. Het werd ongemerkt drukker. Ik had het niet in de gaten. Mijn man begon er last van te krijgen, van mij en de drukte en ging dit benoemen. Ik had het zelf niet in de gaten, maar merkte wel dat ik lager in de energie kwam. Ik ging graag naar de bossen, maar ook daar hoor je vaak de geluiden van verkeer. We hebben op een bepaald moment gekozen om toch ergens anders een huis te zoeken. En zo ben ik geland waar we nu wonen. In Harlingen aan de Waddenzee. Niet meer in het centrum, maar aan de rand van het stadje tegen een vogelgebied aan. Met water voor en achter het huis en een steiger. Het eerste jaar heb ik veel op de steiger gezeten. Gekeken naar het water... en nu??
Ik ben veel in de tuin bezig die ik sinds januari aan het opbouwen ben. Ik haal er energie uit. En uit zoveel dingen in mijn omgeving. Ik kom nog geregeld in Eindhoven... een paar daagjes per maand. Maar nu merk ik dat het een groot energielek is... al is het fijn om er even te zijn. Maar wonen nee, al die bewegingen, geluiden zijn te storend voor mij.