"Mevrouw u bent 80 tot 100 procent afgekeurd. Dat wil zeggen dat u een IVA uitkering krijgt. 70 procent van uw oude salaris en ja, dat geldt ook voor uw pensioens uitkering."
Ik voel een enorme last van mijn schouders vallen. Sinds deze uitspraak van de arbeidsdeskundige heb ik het gevoel vleugels te hebben gekregen. Donzige, zachte lichtblauwe vleugels waarmee ik kan opstijgen naar de zon. Vleugels van vrijheid. Ik kan vliegen waarheen ik zelf wil. Ik kan me laten inspireren door mensen die op mijn pad komen. Op de een of andere manier sta ik meer open voor mensen dan voor mijn hersenletsel. Toen zat ik in een flow ging het leven vanzelf. Nu ben ik kwetsbaarder en daardoor meer open. Ik ontmoet mensen die net als ik in hun leven te maken hebben gekregen met een breuk. Een dakloze patiënt zei eens tegen mij wat je niet kapot krijgt maakt je sterker.
Natuurlijk mis ik dingen; dansen, springen meer energie, doorgaan tot het gaatje. Maar als ik vlieg en om me heen kijk zie ik tal van mogelijkheden. Ik heb veel inspiratie gekregen om frustraties en beperkingen om te zetten in mogelijkheden en acties.
Ook ben ik een andere hulpverlener geworden. Doordat ik op papier maar 8 uur per week werk heb ik de afspraak met patiënten dat ze me altijd mogen appen. Op deze manier kan ik er altijd voor hen zijn. Dakloos ben je niet alleen op werkdagen tussen 9:00 en 17:00. Dus naast mijn vrijheid geniet ik van verbinding met alle mooie en moeilijke mensen die op mijn pad komen.
De theaterclub NAH-ja! biedt de mogelijkheid om samen te vliegen met andere Paradijsvogels. En ja, soms botsen we of stort er iemand neer. Maar uiteindelijk staan we samen te stralen op het podium. Sterren met creativiteit en humor die blijven vliegen ook met tegenwind.