Dacht ik de eerste jaren na mijn herseninfarct nog dat ik al lang genoeg gewacht had en dat het nu maar eens een keer klaar moest zijn met dat moe zijn en de rest van de serie klachten die je er gratis bij krijgt als je NAH overhoudt aan je cva, nu weet ik beter. Het is nu ruim 4 jaar geleden maar dat schijnt in hersenletselland kort te zijn. Toch voel ik mij inmiddels geen beginner meer. Misschien komt dat ook doordat ik net Hersenz heb afgerond en daar veel bruikbare strategieën heb opgedaan.
Ik kan wel stellen dat ik bijna een lopend reclamebord ben voor Hersenz. Niet expres, het was voor mij nu eenmaal een verademing niet meer zelf aan te hoeven rommelen. Iedereen die Hersenz of welke vorm van hulp of begeleiding heeft gehad na het oplopen van NAH heeft wel een strategie die houvast geeft. Mijn favoriete strategie is PRET. Ik ga hier uiteraard geen opsomming van alle strategieën uiteenzetten, maar mijn favo ga ik wel delen, wellicht helpt deze jou ook wel.
PRET
Pauzeren
Rustige omgeving
Eén ding tegelijk
Tempo omlaag
Allemaal zaken die ik echt heb moeten laten inslijten door er steeds bewust van te zijn door even letterlijk te stoppen en deze stappen te zetten.
Uiteraard hangt het wel een beetje af van de situatie waar je in zit of je PRET meteen paraat hebt. De laatste weken had ik namelijk niet zo heel veel PRET in de letterlijke zin van het woord.
Ik had behoorlijk veel last van UWV-stress. Waarover ik verder nu niet in detail ga, want dat heb ik wel gedaan en dat wordt me niet bepaald in dank afgenomen. Dus ik heb het enigszins over mezelf afgeroepen. Maar ik schreef niets wat ook niet door velen anderen op het internet geplaatst wordt. Alleen ben ik maar een eindgebruiker en heb niet het woord jurist achter mijn naam staan of welke indrukwekkendere titel dan ook. Maar kranten, internet, tv, overal zijn berichten over het UWV terug te vinden sinds een flink aantal maanden.
De meest recente ervaring bij het UWV heeft mijn UWV-stress in een split second veranderd naar een UWV-trauma. Maar uit zelfbescherming ga ik dus niet in detail. De zaken zijn nog niet afgerond. En dat is ook meteen één van de redenen dat zoveel mensen last hebben van UWV-stress. Omdat die processen zolang duren. Je leeft jaren in onzekerheid. Jaren stress over het feit dat ze je niet geloven, dat je steeds maar weer moet bewijzen dat wanneer je niets ziet aan de buitenkant dat niet wil zeggen dat je niets mankeert. Om moedeloos van te worden. Het is helaas zo dat het soms alleen doordringt wat de impact is van hersenletsel als je het zelf meemaakt. Maar dat gun je niemand! Zelfs de mensen van het UWV niet. Het zal voorwaar ook geen pretje zijn om daar te werken. Maar dan nog zou het wel zo prettig zijn als de klanten in de bejegening geen last hoeven te hebben van de werkdruk.
Misschien moeten ze bij het UWV ook de PRET-strategie gaan toepassen. Sterker nog: ik heb twee boekjes geschreven over Hersenz. Eén is een dagboek van een heel jaar Hersenz en de ander is een verzameling van de strategieën uit het jaar. Dat laatste boekje zou vast ook wel eens zeer geschikt kunnen zijn voor overbelaste UWV-medewerkers. Alleen één minpuntje: mijn boekjes zijn nog net niet af. Dus zullen de mensen bij UWV die interesse zouden hebben in mijn boekje nog even geduld moeten hebben. Och, niet erg toch? Ik wacht al veel langer op duidelijkheid. Tijd is een relatief begrip. En stress helpt niet bij mijn creatieve processen dus releasedatum is en blijft voorlopig onbekend. Net zoals mijn herbeoordelingsuitslag. Alhoewel ik daarvoor een mooie spreuk in gedachten houd: het geheim van geluk is lage verwachtingen!
Waarmee ik niet gezegd wil hebben dat er geen lichtpuntjes zijn. De komende maand zullen er vele lichtpuntjes te zien zijn als overal weer kerstbomen met lampjesslingers worden opgetuigd en lichtslingers in en om de huizen verschijnen. Een mooie aanblik in de donkerste maand van het jaar met de korte dagen. Persoonlijk vind ik de decembermaand te druk, maar ik gun iedereen een fijne tijd, hoe iedereen deze ook wenst door te brengen. Om daarna de dagen weer te zien lengen. Daar kijk ik nu alweer naar uit.
Het beste en tot volgend jaar!