Mijn zus nodigt me voor mijn 50ste verjaardag uit voor een magische reis. Ja Henriette, ik wil graag een reis met je maken, maar dan wel met een aantrekkelijke begeleider! Het is gelukt, mijn zus heeft de sjamaan Berry gevonden die de reis met ons wil maken en er aantrekkelijk uitziet! Ook is hij niet bang voor mijn NAH, hij gaat ons goed begeleiden.
We kiezen gezamenlijk voor een uitgebreide ceremonie met milde paddo trip.
Met een lacherige spanning komen we aan in het Belgische Balen. We parkeren de auto bij het zandpad en lopen met onze logeertassen en ALinker door het bos. Daar is het! De Yurt ligt op een open plek tussen het hoge gras. Berry komt naar buiten en geeft een intense omhelzing. Toch een beetje vreemd als je elkaar niet kent, maar we gaan ervoor!
De Yurt is ontzettend mooi met beschilderde deurtjes en tentstokken. We nemen plaats op de fluwelen bank. Voor mij fijn dat ik met mijn verlamming niet direct op de grond hoef te zitten, dat had ik verwacht. Berry draagt een wijde yoga broek en hippie blouse. Zijn grijze haren in een staart en in zijn oor een piercing met indianen veer. Ik vraag me af of hij met die oorbel gaat slapen. Berry richt het altaar in met onze meegebrachte persoonlijke relikwieën. Hij vraagt ons niet naar de betekenis van het beeldje, de Rembo en Rembo band en mijn blonde paardenstaart. Berry legt een marmeren doodshoofd en nog wat steentjes op het altaar. Vervolgens reinigt hij de ruimte met rook van witte salie. We gaan alledrie op de grond op yoga kussentjes zitten. Mijn rug leunt tegen de bank, fijn gevoel dat ik steun heb. Berry geeft ons de keus: in één keer 5 gram paddo’s of doseren, eerst 2 gram en later 3 gram. Hmmm… doe maar meteen goed, het is spannend maar we willen wel echt iets voelen.
Berry raadt ons aan de gedroogde paddo’s puur op te eten in een rustig tempo. Shit dat zijn er echt veel! Berry maakt een chocolade drankje voor ons klaar dat we erbij mogen drinken. Zelf eet hij wat paddo’s uit een wekfles. Het zijn gemengde soorten, volgens mij overblijfselen van eerdere trips.
Volgens Berry duurt het een half uur voor we iets gaan voelen. Ik zeg dat ik op de bank wil liggen, dan voel ik me het veiligst. Dat gebeurt. Berry zit rechts van me in kleermakerszit. Ons Henriette zit op de mat. Ik sluit mijn ogen en krijg een misselijk gevoel alsof ik moet overgeven. Ik adem diep in en uit en spreek mezelf toe dat het mag gebeuren. Er verschijnen grafische patronen voor mijn ogen met felle kleuren, overweldigend om te zien. De zon, die door het glas van de Yurt binnenvalt geeft een extra effect. Ik geniet en besef dat dit een trip is! Mijn zus hoor ik druk praten, lachen en vragen stellen aan Berry. Ik roep: hou op met lullen en hoop dat ze zich ook overgeeft aan de reis. Dat gebeurt, we liggen beide met onze ogen dicht te hallucineren.
Als ik mijn ogen open zie ik de Yurt. Mijn lichaam is echter zo ontspannen dat ik niet kan bewegen of praten. Mijn verlamde arm is niet meer spastisch. Ik heb het gevoel met een ego trip bezig te zijn, dus vooral met mezelf. Berry gaat tijdens onze reis muziek maken op verschillende instrumenten en geuren verspreiden met wierook. Tussendoor vertelt hij iets over zijn kinderen of vroegere werk, waarbij hij af en toe een wat negatieve kijk heeft op de huidige samenleving. Ik zie dat ons Henriette en ik hetzelfde denken: ‘hou maar op met dat praten daarvoor zijn we hier niet’. Dat gezever doorbreekt de magie. Ik bedenk me dat ik bij de volgende reis liever een indiaan heb die geen Nederlands spreekt.
Een paar uur later ligt mijn zus met haar blote buik in de zon. De zonnestralen verwarmen en verlichten haar buik. Ze denkt aan haar buikpijn als kind en haar baarmoeder waar kinderen in hebben gezeten. Ik leg mijn blote voet op haar buik en voel dat het daarbinnen onrustig is. Ik voel mijn energie naar haar lichaam stromen. Als ik vraag of het fijn is zegt ze: "net wel die koele voet, maar nu is dat zweterige niet fijn". Ik moet gelijk aan een Toren C filmpje denken. We beginnen beide hard te lachen met tranen op onze wangen! Heerlijk!
Ons Henriette gaat buiten op een matje liggen. Ik merk dat de misselijkheid volledig is verdwenen. Ik voel me weer normaal en vraag aan Berry of het uitgewerkt kan zijn. Hij pakt zijn wekfles en vraagt of ik nog wat wil. Nee! Het is goed zo. Berry geeft aan dat als ik mijn ogen sluit, ik het gevoel kan terug pakken. Tegen 17.00 uur zijn we beide uitgetript.
Berry nodigt ons uit om bij zijn vriend Adje soep te komen eten. Dat doen we. Ze wonen beide in het bos en houden zich bezig met ceremonies en mannen reizen. Beide geven aan dat het in de zomer prettig is maar in de winter afzien. Och ja, zegt Berry, dan zit jij toch in je depressie. Ja, zegt Ad, jij ook 😅.
We gaan terug naar onze Yurt zonder elektriciteit. Ons Henriette steekt kaarsen aan, we liggen op bed. We voelen ons beide rustig. Tijdens mijn reis zag ik drie mannen naast me staan. Ze gaven me het gevoel dat ze mijn spiritueel begeleiders zijn in het leven. Een diep vertrouwen dat ik het leven aan kan. Toch fijn deze diepe bevestiging.
Berry komt in de ochtend met een ontbijtje naar de Yurt. Hij geeft aan goed naar ons gekeken te hebben, ook naar mij met mijn NAH. Hij staat ervoor open om in de toekomst nog een diepere reis met ons te maken. Dan krijgen we zelfs korting omdat hij het experiment met NAH interessant vindt. Tja, misschien voor mijn 60ste verjaardag? Voorlopig vooral nagenieten ❤️.