Druk druk druk… druk?
Het is zaterdagmorgen 9 uur.
Mijn Lief uitgezwaaid hebbende naar zijn Dagbesteding en even zittend op mijn bankje in mijn tuintje in het vroege zonnetje vraag ik me af waarom ik hier deze zomer pas nu voor het eerst zit. Met het uitzicht op het vrolijk welig tierende onkruid in datzelfde tuintje is mijn volgende vraag waarom ik er nog steeds niet toegekomen ben de tuin onderhanden te nemen. Ben of maak ik me druk? Heb ik het te druk of leg ik mezelf druk op?
Al bijna 13 jaar, vanwege een fusie rondom mijn ziekenhuis, met vervroegd pensioen zijn en dan daar nog geen evenwicht in gevonden hebben? Ik leg mezelf, inclusief de afgelopen week, onder de loep.
Vorige week zaterdag
's Morgens mijn Lief geholpen naar zijn Dagbesteding, zijn gisteren meegebrachte wassen gedraaid. Warme maaltijd klaargemaakt voor hem omdat ik 's middags met een van mijn kleinkinderen uit eten ga en vervolgens naar de Musical ‘Elisabeth’ in Breda. Dat uit eten gaan met haar is om redenen niet simpel. We hebben, inclusief het etentje, een dag met een hele dikke gouden rand met als hoogtepunt de bekende song van Pia Douwes ‘Mijn leven is van mij’. Heel toepasselijk en al jaren mijn lijflied, oeps! Omdat ik in de buurt ben van mijn jongste kleindochter ga ik vooraf ook bij haar en haar ouders langs, twee vliegen in een klap. En morgen is het Vaderdag, kan ik mijn zoon, vadertje van vier, vast feliciteren. 's Nachts rijd ik happy naar huis, waar mijn Lief bij open raam de lamp aan heeft gelaten… en in diepe rust is totdat ie mij de trap op hoort komen.
Zondag
Vaderdag. Omdat mijn Lief nooit Vaderdag bezoek van zijn kinderen krijgt probeer ik er een feestelijk tintje aan te geven. Los van de commercie vind ik even stilstaan bij dit soort ‘feestdagen’ een must. Er zijn er zovelen die het niet gegund is vader/moeder te worden of te kunnen of te mogen zijn. We fietsen via een omweg naar de Kildonkse molen en genieten van een lekkere lunch, buiten op het terras. 's Middags rust mijn Lief en ik vouw de was op, 's avonds kook ik een lekkere maaltijd met vis voor hem, vis is zijn lievelingseten op Indonesisch na. Ik help 's avonds mijn Lief, inclusief een maaltijd voor maandag, op zijn 3 wielfiets, terug naar zijn eigen huis. Ik fiets het eerste gedeelte altijd mee. Hij appt me dat hij goed is aangekomen. Ik kijk zijn administratie na, altijd iets te regelen, artsenbezoek, WMO, WLZ, onterechte parkeerbon omdat hij zijn Invalide parkeerkaart niet gebruikt zou hebben... etc.
Maandag
Er komt een vriendin met een oude dame van 91, die ik al even niet gezien heb, bij mij op de koffie. Ik doe wat telefoontjes, de meeste richting organisatie rondom de zorg voor mijn Lief. 's Middags komt Astrid, hulpverlener van mijn Lief. Ze heeft me toegezegd de 6 (!) mappen van mijn Lief mee door te nemen en op te schonen. Administratie is haar hobby. 's Avonds komt mijn Lief terug naar mijn huis gefietst, eerder dan afgesproken. We hebben morgen het lang verwachte dagje uit... ‘op Safari in de Beekse Bergen’. Handig als hij al in mijn huis is. Ik speel gastvrouw.
Dinsdag
Op weg naar Hilvarenbeek, inpakken en wegwezen duurt iets langer. Scoot gaat mee! Ondanks het verliezen van vijf pasjes (ikke), een lege telefoon (ikke) waardoor we onze tickets en uitrij pas niet konden laten zien en de tropische dag met 32 gr C... hebben we saampjes een super dag. Vol met ooievaars, olifanten, tijgers, leeuwen, apen, giraffen en vol van verbazing over de liefde van de verzorgers voor hun dieren en van nog veel meer binnen De Beekse Bergen! En de opvouwbare scootmobiel van mijn Lief is weer opnieuw goud waard! Enne... eindelijk weer eens samen met mijn NAH-Lief ‘gewoon’ op pad!
Woensdag
Vandaag ga ik met het OV naar Amsterdam, ben daardoor lang onderweg, maar deze dag de beste optie. Mijn middelste kind, sponsor van een goede doelen organisatie die over de hele wereld de grote kat-achtigen redt, is uitgenodigd voor de première van de film ‘Dethroned’, het zien waard…tijgers als huisdier en hoe! En op grote schaal nota bene! Dierenmishandeling van de bovenste plank, gewoonweg verschrikkelijk. Waar ik gisteren dacht, zal ik De Beekse Bergen sponsoren denk ik vandaag... is dat wel zo’n goed idee? 's Avonds ga ik met zoonlief een hapje eten. Een happy moeder-zoon-dag! Ben via OV met goede aansluitingen rond 23.30 u weer thuis.
Donderdag
Vandaag is het mijn creatieve dag. Alles waar ik normaal gesproken voor sta en ga vergeet ik tijdens het bezig zijn met keramiek en wolvilten. Ik sta en ga op zo’n dag alleen voor mezelf en mijn creatie. Het heeft me ontzettend geholpen om de eerste jaren na het NAH van mijn Lief door te komen. Ik vind er de rust en een leeg hoofd. In de avond ga ik naar de herhalingscursus Reanimatie. En dat is maar goed ook want de regels zijn weer veranderd… Ze worden steeds gemakkelijker. Reanimeren ga je doen als de persoon in kwestie geen antwoord geeft cq niet meer ademt. Het voelen van een hart of hals- pols- slagader is verleden tijd! Voelen waar je je handen neerzet hoeft ook niet meer, gewoon midden op de borst : 30 x flink drukken en 2 x inblazen. Niet vergeten eerst 112 te bellen en altijd een AED gebruiken! Goed dat ik toch gegaan ben.
Vrijdag
Ik ga vroeg op stap, 70 km verderop heeft, al om 9 uur, een kleinzoon de opvoering van zijn groep acht musical. Die wil ik niet missen. Al in de wieg keek deze kleinzoon naar mij met een blik van: ‘Ik houd ook van theater, oma, net als jij!’ En dat is uitgekomen…Ik geniet van hem als cameraman en van het theater-spektakel ‘Spekvet’ , zoals de musical heet. En tof dat zelfs deze 12 jarige Basisschoolverlaters het in hun stuk over ‘Overprikkeling’ hebben! Ik weet niet wat ik meemaak. Het kringetje is weer rond, ik bevind me op bekend terrein! Na afloop komt mijn kleinzoon mij een hele dikke knuffel brengen… Hij had gezien dat ik een traantje weg pinkte. Wat is ie snel groot geworden, op naar de middelbare school, lieverd, toitoitoi daar! En ik verhuis met grote broer en grote zus na afloop naar de Mac Donalds. Lang niet geweest, ik heb er met hen gesprekken over racisme, en over gevoelens, en hoe het was toen zij klein waren en ik oppaste. Toen hun ouders nog samen waren. Opnieuw voel ik een gouden gloed door het vertrouwen wat deze twee mij schenken.
Ik spoed me daarna weer 70 km terug naar huis. Mijn Lief staat zo voor de deur, zoals ieder weekend is het zijn ‘weekendje weg’ in mijn huis. Maar maandag begint mijn week weer!
Op naar nog zo’n week!