Waar ik de vorige keer net was gestart met re-integreren ben ik inmiddels alweer bijna twee maanden bezig en zit ik nu op ongeveer drie keer drie uur per week. Ik werk om de dag en de tussendagen doe ik rustig aan. Ook de middagen na een ochtend werken doe ik rustig aan en val ik regelmatig in slaap. Soms een korte power nap, maar soms ben ik ook uren van de wereld. Hoort er allemaal bij. Dat weet ik en dat accepteer ik.
Dat zou voorheen wel anders geweest zijn, maar ik ben milder naar mezelf geworden. Daarbij wil ik dit graag blijven doen dus dat vergt dan ook discipline om te zorgen dat ik het volhoud. Discipline om ook de nodige rust in te bouwen. Dat valt niet altijd mee. Dan wil ik van alles doen, bedenkt mijn hoofd allerlei plannetjes. Maar datzelfde hoofd bedenkt ook dat het daar veel te zwaar en moe voor is dus schakelt zelf al zover uit dat er niets anders overblijft dan de ogen te sluiten.
Vermoeidheid geeft ook bijzondere situaties bij NAH. Zo had ik mijn dochter gevraagd om te helpen met koken. Ik zou het snijwerk doen, vind ik op de een of andere manier best rustgevend en had haar gevraagd het kook- en bakwerk voor haar rekening te nemen. Dus toen ik het snijwerk af had en zij begon te koken wilde ik even gaan zitten met een bakkie koffie. Ik drink melk in mijn koffie en op de een of ander manier deed ik vervolgens de koelkast open om een koffielepeltje te pakken. Geen ramp verder, maar dit soort dingen gebeuren mij regelmatig als ik moe ben. Op de verkeerde plek zijn voor de verkeerde handeling.
Waar ik in juni ook weer een keer was, maar dan op een goede plek, was Café Brein in Eindhoven. Om vrijwilligerswerk te doen als gastvrouw. Dat betekent vooraf alles klaarzetten en tijdens de avond koffie/thee schenken en er zijn voor vragen van gasten. Ik doe het graag. Leuk team ook. Afgelopen keer in juni was de gastspreker Angelique van www.breingelique.nl. Zij heeft door de jaren heen een groot arsenaal aan hersenletselhandigheidjes zoals ze die noemt, verzameld en die zijn terug te vinden op haar website. Zij kwam die avond spreken over NAH en vakantie. Hoe kun je je zo goed mogelijk voorbereiden als je op vakantie wil gaan en je hersenletsel uiteraard met je meereist. De avond werd goed bezocht. Nadien ruimen we alles weer netjes op en fiets ik weer naar huis, zodat de wind mijn hoofd weer lekker leeg kan waaien.
Avondactiviteiten hakken er altijd wel in bij mij en zeker nu ik ook werk, ook op maandag zelfs. Een beetje veel, maar ik was de vrijwilligersjob aangegaan voor ik wist dat ik werk zou vinden en vind het te leuk om op te zeggen dus ik ga het gewoon uitproberen of het te doen is.
En dan komt voor de meeste mensen dus inderdaad de vakantieperiode eraan. Wij hebben besloten dit jaar niet te gaan. Mijn inkomen viel weg en de auto ging stuk en dat hakt toch flink in het budget dus even pas op de plaats en dat is ook helemaal niet erg. Onze dochter is inmiddels oud genoeg en gaat zelf op vakantie dus zij vermaakt zich prima deze zomer.
Wij gaan buiten het hoogseizoen af en toe een nachtje weg, naar een oud stadje niet te ver weg. Zo zijn we in april een nachtje naar Mechelen in België geweest, maar een uurtje rijden en je hebt meteen vakantiegevoel. Wat rondlopen in het historische centrum, wat eten en drinken af en toe, een museum en kerk bezoeken, even een mooi park inlopen, een weekend is zo om.
Voor iedereen wens ik een fijne zomer toe, of het nu gewoon thuis is, dichtbij huis of iets verder weg of heel ver weg. Hoe je de zomer ook invult, ik hoop dat je er fijne herinneringen aan zult hebben straks!
Fijne zomer!