OP HET PODIUM MET NIET-AANGEBOREN HERSENLETSEL

Schrijfsels over NAH

  • Blog

Na 2 jaar bij het UWV in de kaartenbak te hebben gezeten, zonder enige reïntegratiebegeleiding is het dan eindelijk zover, de keuring!

Ik zit tegenover de verzekeringsarts. Het gesprek en onderzoek zal volgens de site ongeveer maximaal een uur duren, maar ik hoorde al dat het vaak veel korter duurt omdat ze achterstanden hebben met keuringen wegens een tekort aan verzekeringsartsen. Serieus beste mensen, ik krijg werkelijk waar een stortvloed aan vragen over mij heen en stond inclusief een kort onderzoek, pas na bijna twee uur helemaal kapot weer buiten.

Sommige vragen leken me ook best zinnig: hoe mijn energie over de dag is, wat de restklachten na mijn herseninfarct zijn enz.? Maar dan deze: kunt u een potje open draaien? Kunt u een pen vasthouden? Wilt u voor mij een zinnetje opschrijven? En dan als hekkensluiter: kunt u een appel vasthouden?

Een appel beste mensen! Op basis van het feit of ik een appel kan vasthouden, worden mede mijn toekomstige werkmogelijkheden geïnventariseerd.

Het lichamelijke onderzoek was net een combinatie van een circusact en een balletvoorstelling, ik moest op mijn hakken en tenen lopen en nog wat fitnessoefeningen doen als toetje, wat inhield dat ik haar respectievelijk moest tegenhouden en wegduwen met handen en voeten en tot slot mocht ik haar ook nog knijpen... Eindelijk mocht ik iemand legaal pijn doen!... Oh, alleen in je hand knijpen?...

Misschien moet ik ook bij het UWV gaan werken, want ik krijg veel leukere ideeën dan de tips voor werk van het UWV. Bij mij was nl een keuringsuitslag dat ik best 20 uur per week kon schoonmaken in een ziekenhuis.

Nou, dat dacht ik niet!

Ik ben al blij als ik thuis schone onderbroeken in de la heb liggen. Ze moeten ze soms omdraaien, uitschudden en nog een dag aanhouden...

Nee, door die appel kwam ik op een heel ander idee...

De fruittuinen

Ik sta bij de ingang van de fruittuinen. Ik houd een appel omhoog in mijn hand, want dat kan ik, dat is er bij de keuring uitgekomen. Ik roep: 'Welkom op de appelplukdagen van onze fruittuinen. U kunt linksachter uw auto of fiets kwijt. Rechtsachter vindt u de grote schuur, bij de deur daar staan stapels emmers. Neemt u een emmer mee maar vul deze maar met één appelsoort per emmer. Dit in verband met de prijsverschillen per appelsoort. De appelrassen en bijbehorende kiloprijzen vindt u aan het begin van iedere rij appelbomen. Wanneer u gereed bent kunt u de appels laten afwegen in de schuur. U krijgt dan een bonnetje waarmee u dan in de fruitmarkt, onze leuke boerderijwinkel, kunt afrekenen. Mocht u nog van onze gezellige horecagelegenheid 'De olijke appelbol' gebruik willen maken, dan krijgt u op vertoon van uw kassabon van de fruitmarkt vijftig cent korting op uw eerste kopje koffie of thee. Wij wensen u tenslotte nog een leuke dag in onze fruittuinen!

Aldus het ontstaan voor dit schrijven... Ik kan immers een appel vasthouden...

Zouden ze bij de fruittuinen hier misschien nog een leuke vacature hebben zoals ik hierboven beschreef? Veel uurtjes houd ik het niet vol, echt werk zit er vooralsnog niet in. Maar als ik dan af en toe bij de ingang als gezellig pratend reclamebord fungeer, mogen ze mij uitbetalen met een appelpannenkoek, en die kan ik zelf snijden en opeten, maar dat weet de verzekeringsarts niet, dat is ons geheimpje... sssttt!