Zoals jullie misschien nog vanuit onze vorige theatervoorstelling weten heb ik door mijn CVA een incontinentie probleem gekregen met als oplossing een suprapubische katheter. Omdat ik mijn tong over dit woord breek heb ik deze buikwandkatheter de naam Stien gegeven. Stien en ik zijn nog steeds géén goede vrienden.
Iedere 8 weken komen Kitty of Fiona van Buurtzorg de slang vervangen. Dit gaat heel professioneel volgens protocol met handschoenen, gel, watjes en water. Het eruit trekken van de slang deed bij mij gruwelijk pijn dus heb ik op advies van een collega een oxazepam pilletje aan de huisarts gevraagd zodat ik beter kan ontspannen. Dit werkt erg goed dus maak ik met plezier de deur open voor de Buurtzorg.
Alle Buurtzorg werkers die ik tot nu toe heb ontmoet zijn aardig en werken heel laagdrempelig. Ze appen als ze eraan komen, maken een praatje en zijn oprecht in mij geïnteresseerd.
“Kitty, help ik heb een probleem, mijn slang zit verstopt!”. Het is me inmiddels 3x overkomen dat Stien verstopt is geraakt. Er is dan gruis vanuit mijn blaas in de slang terecht gekomen waardoor ik weer incontinent ben, blaaskrampen kondigen de verstopping aan en dan voel ik de urine weer lopen. K.U.T., Buurtzorg bellen!
Hoe ga ik dit doen op vakantie? Als de slang verstopt raakt kan ik jullie niet bellen. Fiona adviseert om het inbrengset mee te nemen, dan kan ik altijd naar een ziekenhuis. We plannen de Stien wissel 3 dagen voor ons vertrek naar Portugal. Ik beloof veel water te drinken. Koppig als ik ben besluit ik de nieuwe katheterset niet mee te nemen, wel 5 Tena ladies voor noodgevallen.
De vakantie verloopt erg goed. We rijden met onze camper, met onze kinderen in de achterbak, van Frankrijk via Spanje naar Portugal. Onderweg hebben we luxe overnachtingen geboekt in een kasteel, B&B of vakantiehuisje met zwembad. Uiteindelijk komen we bij mijn oud collega Björn terecht die primitief in de bergen is gaan wonen. We gaan samen uit eten en kletsen over vroeger. Hij is nog steeds boos dat ik 8 jaar geleden na mijn herseninfarct ontslagen ben op het werk. We nemen afscheid en vertrekken in rustig tempo richting huis. De laatste dagen in Noord Frankrijk begint het voor het eerst te regenen. Mijn man stelt voor om morgen, 1 dag eerder, naar huis te rijden. Prima! Als ik wakker wordt voel ik blaaskrampen. Dit zal toch niet… Tena ladies erbij, shit het is mis.
Onderweg naar huis besef ik dat Stien inderdaad verstopt zit. Met buikkrampen komen we thuis. Na een moeizame nacht word ik gefrustreerd wakker. Buurtzorg maar weer bellen, het is vrijdag misschien hebben ze helemaal geen tijd! Ik krijg Fiona aan de lijn: “De vakantie is erg fijn geweest maar de slang zit weer verstopt!” “Och wat vervelend, heb je veel pijn? We komen vandaag om te helpen”. “O dat is heel fijn kom vanmiddag maar, dat is goed”. “Kitty werkt, dus die kan komen en als het eerder niet gaat laten weten hè?”
Ik hang op en zucht diep. Wat ben ik blij met mijn Buurtzorg vriendinnen. Zo lief, aanwezig en behulpzaam. Ik pak alvast een oxazepam en laat ze dadelijk met veel plezier binnen. Waar zouden Stien en ik zijn zonder mijn Buurtzorg vriendinnen?