Balans krijgen en dan nog vasthouden is een hele uitdaging!
Sinds kort ga ik naar de dagbesteding in mijn eigen woonplaats. Het is maximaal vijftien minuten fietsen vanaf ons huis, dus kan ik er op eigen gelegenheid naar toe. De eerste keer was ik erg moe en een beetje duizelig toen ik naar huis fietste.
Daar komt mijn eerste balans uitdaging al om de hoek kijken… te veel over mijn grens gegaan en dan nog het balanceren op de fiets. Pfffff. Daarna met mijn begeleider én bij de dagbesteding besproken hoe ik het anders kan aanpakken, zodat ik toch wat meer balans krijg. De oplossingen zijn vaak vrij eenvoudig. Even ‘landen’ als ik er ben en een half uurtje voordat ik vertrek niks meer doen. Natuurlijk ook pauzes tussendoor. Ik vind namelijk dat ik de hele tijd bezig moet zijn als ik daar ben.
Een andere keer fietste ik door het park naar de dagbesteding. In het park waren werkzaamheden aan de gang vanwege een evenement(je). Er liepen ook meer mensen met kleine kinderen op het fiets-/voetpad waar ik omheen moest
balanceren. Hoppa! Error! Prikkels! Ik was al uit mijn balans toen ik arriveerde. Het komt wel goed hoor. Als ik vertel wat er is, kunnen zij mij ondersteunen en (heel belangrijk) afremmen. Ik ga anders maar door en wordt hyperactief. Mijn brein vindt het nodig om na al die prikkels lekker door te gaan. Zie je het voor je? Mijn brein lekker opstandig en steekt zijn tong uit. Jij maakt mij gek, dan ik jou ook. Lekker puh!
Als ik dan tóch nog doorga, stort ik volledig in. Ik word prikkelbaar en zit er he-le-maal doorheen. Dat gebeurde toen we een dagje met de motor weg gingen. Schat is hersteld, het bed is weg uit de woonkamer en het begint een beetje
‘normaal’ te worden. We kunnen wat dingen ondernemen, dus 'even' naar Zwolle om een hangmat uit te kiezen. Fijn samen een dagje uit en genieten. Schat rijden en ik achterop de motor. Langs de IJssel gereden, hangmat uitproberen en lunchen in Zwolle. Ik wilde wel langer blijven liggen in de hangmat, maar ja... Dat was niet de bedoeling.
Op een gegeven moment zit ik er doorheen. Mijn helm begint te irriteren, de geluiden zijn te veel, ik zit te zuchten (alsof ik geen lucht meer krijg) en begin dan ook nog te huilen. Ik had al gezegd dat ik er doorheen zat, dus schat was al aan het zoeken waar we konden stoppen zodat ik kon uitrusten. Na het eten van een heerlijk ijsje zijn we uit de drukte gegaan en heb ik op een bankje gerust. Thuis aangekomen was ik helemaal op, overprikkeld en had nergens meer zin in. Schat was ook moe, maar heeft toch nog ‘gekookt’… friet hahaha. Prima hoor.
Mijn volgende uitdaging om mijn balans te houden is de hangmat. Ja, ja, hij is er. Heerlijk! Niks doen, zonnebril op, parasol open en balanceren. Dat komt helemaal goed! Met het liedje van Bruno Mars in mijn hoofd….
'Today, I don’t feel like doing anything (tutudu tutu tudu)
I just wanna lay in my bed
Don’t feel like picking up my phone
So leave a message at the tone
‘Cause today, I swear, I’m not doing anything
Nothing at all'
Lieve groet
Spoed-nix