Januari is over het algemeen een rustige maand. De ene noemt het saai na die drukke dagen van december en voelt zich daardoor in een ‘gat’ vallen. Zelf vind ik deze maand heerlijk. Dan kan ik hopelijk een beetje bijtanken. Kop thee en dekentje op de bank en lekker rustig aan. Maar het leven zal het leven niet zijn, als het dan toch een beetje anders loopt.
Met mijn schat afspraken in het ziekenhuis voor een preoperatieve screening en informatie over de operatie. Ik maak me toch druk over de operatie van schat en het herstel daarna. Het herstel houdt meer in dan ik had verwacht. Het is vooral langer dan dat ik dacht!
Mijn schat is mijn mantelzorger die na de operatie langere tijd zorg nodig heeft. Kan ik dat? Wat moet ik dan doen? Wat houdt het precies in? enzovoort. Op zo’n moment komt er veel op mij af in mijn hoofd, zodat ik helemaal dichtklap. Mijn brein gaat dan op slot, krijg kortsluiting en ik kan geen enkel laatje of deurtje meer open krijgen voor informatie. Stilte... ja, ik hoor de krekels op de achtergrond. Ik voel dan de paniek opkomen en zie op dat moment geen oplossing. Op een of andere manier had ik een helder moment... ik voelde dat ik moest schrijven.
Ik heb opgeschreven wat ik voelde en waar het in mijn hoofd vast liep. Dat hielp om rust te creëren in mijn hoofd. Een oplossing had ik nog niet, maar dat geeft niks. Pas als er wat rust komt in mijn brein, komen de ideeën en oplossingen hopelijk wel.
Er moet veel geregeld worden om het voor mij makkelijker te maken en dan is het voor schat ook makkelijker. Ondertussen is schat ver-schrik-ke-lijk veel aan het regelen. Uiteindelijk zal het vast goed komen.
Ik ben trouwens niet de enige van ons tweeën die af en toe van het padje is. Schat wilde nog iets aan laten passen in zijn dossier en omdat we toch al in het ziekenhuis waren, liepen we naar de afdeling. Tenminste dat dachten we. Staat schat aan de balie en zegt iets over 'mijn dossier' en werd direct onderbroken “Meneer... u bent bij de verkeerde afdeling. Dit is gynaecologie.” Daar hebben we smakelijk om kunnen lachen en ik denk de medewerker(s) stiekem ook.