Soms heb je maar een paar blokken nodig om duidelijk te maken hoe je je voelt
#yucelmethodeclematis
Aart en zijn vriendin Syl zitten tegenover me aan tafel. Aart draagt sjofele kleding en zijn vettige haar plakt op zijn voorhoofd, zijn gezicht is grijs van kleur. Syl: "Ze hebben meteen vooroordelen over ons, dat Aart een alcoholist is en zichzelf verwaarloost, hij draagt gewoon een joggingbroek, wij kunnen ons die kleren niet veroorloven zoals die arts uit het ziekenhuis!" Ik benoem dat ik de tijd heb, dus dat ik goed ga luisteren.
Aart heeft trillende handen en de woorden komen hakkelend uit zijn mond. Hij is vijf jaar geleden gestopt met drinken. De klachten nu zijn ontstaan sinds hij zijn medicatie (pammen) is gaan afbouwen. Ze zitten op Facebook op een ‘pillen afbouw groep’ die adviseerde dat hij naast de huisarts ook een psycholoog nodig heeft, daarom zitten ze nu bij mij. Ik krijg een warm gevoel van binnen. Op de een of andere manier vind ik dit echtpaar beide lieve mensen. Aart geeft aan dat hij al 1,5 jaar niet slaapt. Hierdoor is hij volledig uitgeput. We spreken af dat ze volgende week terugkomen.
Aart is alleen. Hij hakkelt deze keer niet, vertelt vloeiend zijn verhaal. Gisteren heeft hij 7 uur geslapen! "Het was of ik mezelf weer voor het eerst terug zag in de spiegel! Ik dacht ook ik moet naar de kapper". Ik begin hard te lachen, Aart begint te huilen. Ook belandt er speeksel op de tafel. "O sorry… nou gaan die zakdoekjes van jou snel op iedere keer als ik hier kom, ik snap niet dat ik iedere keer moet huilen". "Een jaar na mijn herseninfarct moest ik ook heel veel huilen, soms moet het er gewoon uit". "Ik ben blij dat ik jou ontmoet heb, ook al wordt het bij jou met dat been en die arm niet beter, niet lullig bedoeld hè? Ik ben blij dat we samen kunnen lachen de meeste hulpverleners zijn zo serieus".
Thuis volgen mijn man en ik de serie Slow Horses. De hoofdrol speler doet me denken aan Aart! Ook een sjofele vent met een goed hart. I ♥ it!
Ps. Kijktip: serie Slow Horses, AppleTV