Met NAH kan het zijn dat de kerstperiode stressgevoeliger is dan voordat je NAH had. Sommigen kunnen het goed managen doordat ze inmiddels gepokt en gemazeld zijn, ze plannen voldoende rustmomenten in vooraf, tijdens en na de kerstactiviteiten. Voor de nieuwelingen kan de kerstperiode als een horrorscenario lijken. Zelf ben ik ook geen fan van de feestdagen, maar met een man en dochter die gek zijn op kerst wil ik ook geen pretbederver zijn, waardoor ik wel mee feest maar met mate. De boom zet ik op maar zij hangen de versiering erin en decoreren het huis in kerstsfeer.
Onze familie is niet zo groot, wat dus betekent dat ik er relatief goed mee weg kom qua drukte met kerst. Geen lange tafels, grote diners of rond rennende kinderen en druk kwetterende aangeschoten familieleden. Ook ga ik niet meer voor uitgebreid koken omdat dat ook geen garantie is voor succes. Eerder het omgekeerde, garantie voor fiasco in de keuken. Waar ik vroeger mijn handen niet omdraaide om meerdere gangen voor meerdere mensen op tafel te toveren is koken voor mij nu tot een sinecure geworden. Verlet niet te vermelden dat ik koken nog steeds heel leuk vind om te doen, ik bak er alleen niet zoveel meer van. Dus simpel maar doeltreffend wordt het kerstdiner. En maar één extra gast die dit jaar ook voor het eerst aanschuift. Uitbreiding van de familie, een schoonzoon, die zeer welkom is. Dus ook wat extra kadootjes onder de kerstboom. Verder geen ingewikkelde plannen, maar gewoon gezellig spelletjes doen en een kerstfilm kijken. Wellicht voor sommige lezers saai, maar er is hier al drama en ruis genoeg geweest in huis.
Als kerstverrassing kreeg ik het bericht dat het uwv zijn deuren sluit voor mij vanaf begin volgend jaar dus dat wordt puzzelen om rond te komen volgend jaar. Want (genoeg) uren werken om mijn broek omhoog te kunnen houden is zeer twijfelachtig. Laat staan dat er een dergelijke baan te vinden is die mij voor een paar uurtjes wil hebben. Maar daarover nu niet piekeren. Dat komt later wel weer. Nu in kerststand proberen te komen en blijven.
Het dak ging eraf. Dat wil niet zeggen dat ik alvast in feeststemming probeerde te komen, maar letterlijk. Al langere tijd wist ik dat het dak gerepareerd zou gaan worden. Het lekte namelijk al heel lang. Mijn wasrekken stonden op zolder tussen de emmers en die moesten steeds met precisie verzet worden, afhankelijk van hoe hard het regende en van welke kant de wind op dat moment kwam. Maar inmiddels is het dak gerepareerd. Echter daarmee is het drama van hoog niveau nog niet afgewend, want aangezien het dak eraf ging en de bouwvakkers er goed bij moesten kunnen, moest de zolder helemaal leeg. Dus daar gingen weken aan voorbereidingen aan vooraf. Want met een kapotte accu kun je een zolder niet in één dag leeg trekken. Dus de dozen naar beneden sjouwen ging in hele kleine stapjes, letterlijk en figuurlijk.
En nu staat dus niet alleen de kerstboom met kerststal beneden, maar ook andere spullen die het zicht op de kerstversiering gedeeltelijk wegnemen. En nu is kerstdecoratie al extra genoeg aan visuele prikkels, extra rommel erbij maakt het pretpakket nog groter. En niet alleen in de huiskamer. Overal in huis, in iedere kamer staan wel extra dozen opgestapeld en zo kan ik dus nog net mijn bed bereiken. Bedenk maar eens hoe spannend dat 's nachts is, als je in het donker slaapdronken naar de wc moet. Ja, ik ben net een circusartiest. Misschien is dat een leuk verdienmodel, kerstwintercircus, als extra bonusartiest.
Maar ik ben niet de enige circusartiest hier in huis, we hebben ook nog twee kleine viervoeters en daarmee kom ik bij het laatste drama. Aangezien het nogal vol stond in de huiskamer, moesten we nogal voorzichtig langs de kerstboom aflopen. Wij weten dat en dat gaat goed. Maar leg maar eens aan een hondje uit dat hij niet mag kwispelen als hij langs de kerstboom loopt. Dus de eerste bal lag al aan gruzelementen op de grond. Maar scherven brengen geluk, toch? Niet altijd, want een tweede kwispel zorgde ervoor dat er een herder onthoofd werd. Gelukkig bestaat er secondenlijm dus het leed was snel verholpen. De herder doet het weer en hoeft niet afgevoerd te worden. Zou toch zode zijn, de kerststal gaat al generaties lang mee in de familie. En ook al ben ik niet van plan om alle spullen die op zolder stonden weer allemaal terug te sjouwen, de kerststal mag toch zeker blijven en krijgt weer een plekje onder ons nieuwe dak.
Voor de rest van de spullen ga ik de tijd nemen om doos voor doos de inhoud kritisch te bekijken, want ik voel er niet veel voor om de zolder weer vol te stouwen met spullen waar we de afgelopen jaren ook niet naar omgekeken hebben. Een deel kan misschien nog verkocht worden, een deel weggegeven en ruilen is ook altijd leuk. Er zitten ook vintage items tussen, die zijn populair tegenwoordig. Zo heb ik mijn eigen rotan wieg nog, uit 1967, waar ik zelf nog in gelegen heb. En vele jaren later onze eigen dochter ook. En nu mag de wieg weg. Ik kan de wieg verkopen uiteraard. Maar ik zou het ook wel een mooi gebaar vinden om de wieg te ruilen of weg te geven aan een lotgenoot met NAH die zwanger is en in 2025 haar eerste kindje verwacht. Dus wie dit leest en zwanger is en interesse heeft in een mooi wiegje met hemeltje, laat het mij weten!
Voor iedereen een rustig 2025!