De zomervakantie zit er weer op! Natuurlijk trokken we met de camper rond en we hadden de elektrische motor meegenomen. Zo konden we heerlijk rondrijden.
Normaal gaan we in de middag iets doen nadat ik heb gerust. Totdat we een keer vanwege de weersverwachting die dag, in de ochtend op de motor weg zijn geweest. Dat was ons zo goed bevallen, dat we dit de rest van de vakantie hebben gedaan. Als ik in de middag nog energie had, gingen we alsnog iets doen. We zijn vier weken met vakantie geweest en hebben ons redelijk aan de planning gehouden.
Tijdens onze vakantie is mijn online cursus begonnen.
Ja… ik zat daar met oordopjes in via Zoom op mijn telefoon een cursus te volgen in Italië. Heel leuk en het onderwerp van de cursus is helemaal mijn ding en ik hoef “niks te onthouden”. Nou, dát lukt me wel 
.
.Eenmaal thuis begon het ‘gewone’ leven weer. Het heeft bijna een week geduurd voordat ik de vakantie chaos had opgeruimd. Maar het is gelukt!
De cursus is twee wekelijks en ging ik er thuis mee verder. Het is wel lastig als we ook nog een andere leuke afspraak hebben en ik later tijdens de cursus inlog. De dag erna was ik helemaal opgebrand. Goh!
Dus moest ik een keuze maken. Verschrikkelijk is dat. Dan moet ik gaan kiezen tussen twee dingen die ik erg leuk vind. Na heel veel wikken en wegen uiteindelijk een besluit genomen.
Op een of andere manier viel ik terug in mijn oude gewoontes.
Hoezo maar één afspraak op een dag, zodat we nog iets spontaan konden doen? Gewoon de dag vol plannen.
Ik betrap mezelf erop dat ik – en daardoor ook schat – de afspraken weer op de oude manier plan. Efficiënt, achter elkaar en allemaal leuke dingen. Totdat ik na twee weken instort en dan moet ik terug kijken in de agenda waarom dat is.
Dan zie ik dat ik te veel hooi op mijn vork heb genomen. Buiten de planning die we maken, ben ik in de tuin bezig, boven een paar uur een kamer aan het opruimen, eindelijk de schommelstoel in elkaar heb gezet enz. Dus sorry, mea culpa… het is helemaal mijn eigen schuld.
Geen idee hoe vaak me dit nog gaat overkomen. Vast nog erg vaak daar ben ik van overtuigd. Dan kijk ik terug, pak de draad weer op tot de volgende keer dat ik mijn neus weer stoot. Wie weet komt het uiteindelijk wel goed.
Lieve groet
Spoed-nix