...tijdens een oliecrisis
En dan is het alweer tijd voor een vers blogje voor de NAH-ja website. Dat is geen straf voor mij. Het is trouwens geen verplichting. Maar ik schrijf graag. Het is voor mij ook een soort vasthouden van wat er in mijn leven gebeurt. Het is een geheugensteun. Want terwijl ik momenteel niet werk, gebeurt er toch genoeg wat zeer de moeite waard is om te onthouden. Waar ik graag op terugkijk.
Zo zijn zowel mijn man en ik beide vlak na elkaar jarig geweest onlangs. Alleen was er op zijn verjaardag één minpunt: ik moest die dag naar het UWV voor een gesprek met de arts bezwaar en beroep. Grote stressbron. Mega gespannen ging ik daar naar binnen, maar ik kon me gelukkig redelijk herpakken. Vervolgens is nu het wachten begonnen, ik heb er geen invloed meer op.
Met de verjaardagen geven we geen feesten, dat is veel te druk en teveel voorbereiding. Met man, dochter en haar vriend uit eten, dat vind ik gezellig, dan heb ik een fijne dag gehad. En het weekend na de verjaardagen stond de lancering van de Boodie, de Feelgoodhoodie in de agenda. Op de Feelgoodmarkt in Eindhoven. Aangezien ik een Boodie Bendelid ben was ik erbij aanwezig. Ondanks dat ik het niet had willen missen en er maar een halve dag was voelde het maandag wel alsof ik een triatlon had gedaan. Knap dat ik dat weet, terwijl ik nog nooit een triatlon heb gedaan, maar ik kan het me zo voorstellen.
Met NAH weet je dat er factuurdagjes komen na zo'n druk event. Het is nu twee dagen later en ik ben er nog niet. Dat is waar ik met de titel aan refereerde. Ik probeer bij te tanken, maar tegelijkertijd is het ook oliecrisis bij mij dus dat bijtanken is niet zo 1-2-3 gebeurd. Gelukkig heeft het weer zich weer hersteld in de lentemodus, dus ik doe aan After Pay in de tuin op de bank, met links en rechts een snurkend hondje en op schoot een eenvoudig haakwerkje. Moeilijke patronen zijn een no-go met mijn chaotische brein maar haken en breien is voor mij echt meditatief dus dat doe ik tijdens mijn vele rustmomenten. Derhalve maak ik dus veel dezelfde simpele truitjes met als verkooppraatje: eenvoud siert!
Onlangs ben ik begonnen als vrijwilliger bij Café Brein Eindhoven. Daar kwam ik al een paar jaar regelmatig als gast. Nu vroegen ze nieuwe aanwas bij de hulptroepen en ik vind dit zo'n goed initiatief dat ik me direct heb aangemeld. Het is wel op de avonden wat een minpunt is, maar het is tweemaandelijks dus dat is te doen. Mits ik eromheen mijn agenda leeg houd. Dat houdt in dat ik vaker nee moet zeggen dan vroeger. Nee zeggen heb ik altijd heel moeilijk gevonden maar dat heb ik wel moeten leren en dat gaat ook steeds beter.
Eind van deze week hebben we weer een NAH-ja theaterrepetitie op de planning staan dus dat betekent dan ook eromheen de agenda leeghouden, want hoe gemotiveerd ik ook voor NAH-ja ben, ook dit kost bakken met energie. Gelukkig geeft het ook een boost terug.
Genoeg letters geproduceerd voor deze keer, ik neem nog even de haaknaald ter hand om de dag rustig af te sluiten, ik ga stokjes tellen om daarna schaapjes te gaan tellen.