Ik heb het begrip kwetsbaar de afgelopen weken te vaak gehoord, gezien en gevoeld om het te negeren. Het woordenboek omschrijft kwetsbaar als: ‘weinig beschermd tegen beschadiging‘. Stel je komt een terrein opgelopen en er komt een gevaarlijke hond op je af, dan ben je kwetsbaar. Maar je bent ook kwetsbaar als er gepraat wordt over gevoelens, we onderwerpen aankaarten die gevoelig liggen of wanneer je volledig eerlijk wilt zijn. In de praktijk betekent kwetsbaar zijn ook dat je open en eerlijk durft te zijn, dat je je gevoelens onder woorden kunt brengen en moeilijke situaties met anderen deelt. Jezelf kwetsbaar opstellen is geen zwakte maar een kracht. Synoniemen voor kwetsbaar zijn ook: gevoelig en breekbaar, teder.
Vanwege het theater optreden met NAH-Ja! deze maand hoor ik de regisseuse steeds opnieuw zeggen dat ze respect voor ons heeft, dat we ons zo kwetsbaar op durven te stellen. Dat klopt helemaal! We zijn in staat om als spelers onszelf te laten zien en zijn. We durven… voor het goede doel. Meer begrip en aandacht voor wat het betekent te moeten dealen met NAH, zowel voor degene die het heeft opgelopen als de mantelzorger. Applaus voor de theatergroep, lang leve haar kwetsbaarheid en kracht.
Ik ben vorig weekend verhuisd en in de app-groep van de wijk gestapt. Het eerste bericht wat ik krijg is een oproep rondom de verdwijning van een puber uit de buurt… enkele dagen terug. Wat een hel voor het gezin en hoe kwetsbaar moet hij zijn… ik wens alle betrokkenen alle kracht van de wereld toe.
Een kleindochter van mij wordt morgen 19 jaar, woont bij mij in de buurt in Oosterhout. Zij heeft te dealen met een erfelijke stofwisselingsziekte waardoor ze kleiner en tengerder is dan haar leeftijdgenoten. Ze heeft ‘zware jaren’ achter de rug en vertelde mij onlangs dat ze eindelijk weer een beetje zichzelf was geworden, het heel fijn had op haar nieuwe opleiding, een leuke groep medestudenten heeft. Ze blijft voor mij breekbaar maar wat is ze opnieuw krachtig en prachtig geworden!
Dit weekend ben ik in Duitsland, ik schrijf er dit blog, tussen de restjes van een feestje. Mijn daar wonende Colombiaanse schoonzusje werd gisteren 60 jaar! Ze heeft zich erg verheugd op deze dag, ze heeft vanuit Colombia een trauma opgelopen wat haar door de jaren heen psychisch erg breekbaar heeft gemaakt. Ze genoot van haar feestje en danste de salsa, straalt kracht uit! Maar is oh zo kwetsbaar binnen haar ziek zijn.
Haar dochter, te vroeg geboren en daardoor fysiek beperkt, rijdt in een rolstoel rond. Ze studeert in Londen. Ik observeer haar en zie kwetsbaarheid, heel veel. En ook kracht doordat ze het in Londen voor elkaar bokst, vraag me niet wat dat de ouders en haarzelf kost. Vanwege beider beperkingen mocht ik ook daar mantelzorger zijn. Ondertussen is mijn broer met pensioen en mantelzorgt er zelf op los. Hij gaat me aan het hart in zijn kwetsbaarheid binnen zijn situatie. Petje af voor zijn jarenlange kracht!
En dan nog mijn Lief en ik, wij waren twee weken terug bij de opening van de internationale foto expositie ‘Lens op de mens’ in België. Het thema is, je raadt het al, kwetsbaarheid! Joosje, kunstfotograaf, heeft mijn Lief en mij een half jaar gevolgd. Zodoende hangen we de komende jaren, via foto’s waar de kwetsbaarheid van af spat, op een heel groot bord, midden in de bossen bij een revalidatiecentrum voor mensen met NAH! Geraakt zijn we en trots en krachtig voelen we ons dat wij daar zomaar vereeuwigd in de natuur tussen de bomen hangen!
Het klopt helemaal, dankjewel KWETSBAARHEID, dat je zoveel KRACHT hebt gebracht!
Ps Breng wel nog even de zoekgeraakte jongen veilig terug naar huis…